Terug

Pieter Vermeersch

15.03.19

11.08.19

M Leuven

Pieter Vermeersch (°1973) is schilder, maar treedt met zijn artistieke praktijk buiten de traditionele grenzen van het doek. Hij bevraagt en onderzoekt de parameters van de schilderkunst en werkt op verschillende dragers, zoals canvas, marmer, foto en bestaande architectuur. Tijd, ruimte en kleur vormen de drie bouwstenen van Vermeersch’ oeuvre. Die concepten liggen aan de basis van zijn graduele muurschilderingen en architecturale ingrepen.

Pieter Vermeersch (°1973, Kortrijk, België) woont en werkt in het Italiaanse Turijn en in Brussel. Sedert zijn tentoonstelling in het S.M.A.K. in Gent 15 jaar geleden was Pieter Vermeersch te zien in 30 solotentoonstellingen in onder meer STUK Kunstencentrum, Leuven (2006); White Box, New York (2009); Londonewcastle Project Space, London (2011) en recentelijk de Blueproject Foundation, Barcelona (2016).

Zijn werk was te zien in volgende groepstentoonstellingen: S.M.A.K., Gent (2017), de Fondation Etrillard, Parijs (2016); het Kenopoku Festival, Japan (2016); MSK, Museum of Fine Arts, Gent (2015); Parasol Unit, Londen (2015); L’Espace de l’Art Contret, Mouans-Sartoux (2015); Redcat, Los Angeles (2014); MAC’s, Grand-Hornu (2014); Logan Center Gallery, Chicago (2013); Urdaibai Arte (2012); Casino Luxembourg, Luxemburg (2011); S.M.A.K., Gent (2010); Mu.ZEE, Oostende (2010); Kunstverein Medienturm, Graz (2009); South London Gallery, Londen (2009); Bozar, Brussel (2007); M HKA, Antwerpen (2006).

In de afgelopen twee jaar heeft hij monumentale fresco's gerealiseerd voor het Schuman-station in Brussel en de Galeries Lafayette in Biarritz, alsook grote site-specifieke werken voor het Solo House Office KGDVS in Matarraña, Spanje en voor Silos a sel, site de la Voirie, Genève, Zwitserland. De werken van Pieter Vermeersch maken deel uit van de collecties van Dexia Art Collection, Brussel; de Europese Centrale Bank, Frankfurt am Main; de Kunstcollectie van de Vlaamse Gemeenschap, Brussel; het Vlaams Parlement, Brussel; Fondation Louis Vuitton, Parijs; ING Art Collection, Brussel; M HKA, Antwerpen; Nationale Bank van België, Brussel; S.M.A.K., Gent.

Architectuur als drager

De architecturale context van de tentoonstellingsruimte bepaalt voor Vermeersch bij elk nieuw project de selectie van de werken en de scenografie. Toen hij besliste om de grenzen van het canvas te verlaten, constateerde hij al snel dat hij op een nieuwe grens stuitte, namelijk die van de architectuur. Die architecturale context ging dienen als canvas en werd drager voor zijn muurschilderingen.

Zijn muurschilderingen bestaan uit graduele kleurovergangen. Niets verraadt het arbeidsintensieve en rationele proces dat komt kijken bij de realisatie ervan. Muren in cellenbeton en baksteen fungeren dan weer als ruggengraat van de tentoonstelling. Het rudimentaire karakter van deze muren contrasteert met de quasi perfecte afwerking van de muurschilderingen en andere werken in de expo.

Representatie en abstractie

In zijn schilderijen op doek gaat Vermeersch op zoek naar de relatie en de grens tussen representatie en abstractie. Hij plaats in M de oudere reeks ‘8 paintings’ tegenover een reeks van vijf nieuwe schilderijen op maat van de tentoonstellingsruimte. Voor die autonome doeken baseert Vermeersch zich op foto’s van onbestemde, anonieme ruimtes, waarbij alle concrete referenties ontbreken. Die zet de kunstenaar vervolgens om in olie op doek. Op het canvas vloeien representatie en abstractie zo in elkaar over.

Werken op marmer

Vermeersch was als kind al gefascineerd door geologie. In zijn werken op marmer gebruikt hij het gesteente als canvas. Marmer heeft in de ogen van de kunstenaar een kosmische dimensie; de steen is het resultaat van gekristalliseerde tijd, miljoenen jaren oud en opgebouwd uit het toevallige parcours van momenten die we niet kunnen achterhalen. Die enorme onvatbare tijdsdimensie fascineert Vermeersch. Door het marmer te beschilderen, activeert de kunstenaar de tijdsdimensie die het materiaal in zich draagt. Hij voegt een moment toe, een nieuwe laag: die van het heden.

In dialoog met de M-collectie

In een van de zalen gaat Pieter Vermeersch in dialoog met ornamenten uit de M-collectie: sporen van verweerde, gebroken, vernietigde Leuvense architectuur. De brokstukken tonen een beweging van natuur naar cultuur door ambacht, en gaan nu stilaan weer naar hun eerste staat, naar materie. De stukken worden in relatie getoond met twee nieuwe werken.

Prijs voor Beste Tentoonstelling 2019

De Prijs voor Beste Tentoonstelling 2019 van de Belgische Vereniging voor Kunstcritici ging in november 2020 naar M voor de expo van Pieter Vermeersch.