Over Dieric Bouts

Dieric Bouts

Dieric Bouts, Leuvense Vlaamse Meester

M Leuven

Dieric Bouts (ca. 1410–1475) was een van de belangrijkste zogenaamde Vlaamse Meesters. De Nederlandse kunstschilder kwam naar Leuven, trouwde er in 1448 met de welgestelde Catharina Van der Brugghen en bleef er tot aan zijn dood. In Leuven schilderde Bouts onder meer 'Het Laatste Avondmaal' en 'De marteling van de Heilige Erasmus', twee van zijn belangrijkste meesterwerken die nu nog steeds in hun historische setting te zien zijn.

Dieric Bouts, Leuvense Vlaamse Meester

M Leuven

Realisme

De religieuze taferelen die Bouts neerzet in een realistische en aardse omgeving, heffen de grenzen tussen hemel en aarde letterlijk op. Bouts is in die zin misschien wel de meest exemplarische kunstenaar binnen de 15de-eeuwse traditie die zoekt naar een nieuwe invulling van het mens-zijn. Hij onderzocht de mogelijkheden van realisme en het verbeelden van de echte wereld, zodat de toeschouwer zich beter kon inleven in de boodschap die het beeld moest uitdragen.

 

Het buitenbeentje van de Vlaamse Meesters

Bouts wordt beschouwd als een buitenbeentje binnen de Vlaamse Meesters omdat hij dramatiek steevast weerde uit zijn werken. Door zijn typische schilderstijl, die een sfeer van ingetogenheid ademt, werd hij ook wel ‘de schilder van de stilte’ genoemd.

 

Stadsschilder van Leuven

In 1472 werd Bouts benoemd tot stadschilder van Leuven, een eretitel. Op dat moment maakte de stad een gigantische stedelijke vernieuwing door. Net hierom is hij een essentieel kunstenaar voor de ontwikkeling van de renaissancekunst in een humanistische stad als Leuven in die periode.

 

In 1473 overleed zijn vrouw en een jaar later huwde hij voor de tweede keer. In 1475 overleed ook Bouts en werd hij naast zijn eerste echtgenote begraven in de kerk van de minderbroeders in Leuven. Zijn beide zonen, Dirk de Jonge (ca. 1448-1491) en Albrecht (1452/60-1549), zetten de artistieke traditie van hun vader voort tot in de 16de eeuw.