WACHT MAAR

Auteur: Paul Bogaert - Gedicht voor volwassenen

Hoe alles verlopen is.

En hoe het nu verloopt.

Welzijn en veiligheid op het werk.

Het is bijna af.

Ik puur het uit. Denk mokerslag.

1. Welzijn. 1.1. Probleemstelling.

‘Daar hebben we hem weer’.

‘Op zijn vierkante meter’. ‘Hoe lang nog?’

‘Zijn houding’. ‘Zijn bittere epistels’.

‘Het zogenaamd voortschrijdend inzicht’.

 ‘Ach’. ‘Zo triest’.

Ik hoor u wel.

OPA DENKT NA

Auteur: Peter Mangel Schots - Gedicht voor jongeren

mijn opa denkt, ik zie het aan zijn houding

zijn kin die steun zoekt op een hand

ik kijk naar hem, hij wordt een jaartje ouder

zijn schouders buigen al een beetje naar de grond

waar denkt hij aan, wat zou er nu juist omgaan in zijn hoofd

zou het iets zijn van vroeger of las hij in de krant

een nieuwsbericht dat hem zo diep aan ‘t denken bracht

dat hij nu niks meer ziet en geen geluid meer hoort

of overweegt hij al wat hij vanavond eten zal

misschien laat hij straks even zijn gedachten los

dan gaan we samen fietsen of wandelen in het bos

trakteert hij met een ijsje, chocola of pannenkoek

mijn opa denkt wel vaker en zit dan heel erg stil

het lijkt alsof hij wil dat we niet dichter komen

daarbij sluit hij zijn ogen en lijkt hij wel te dromen

ik geloof dat ik het weet: dan denkt hij vast aan oma

STEENVRUCHT

Auteur: Herlinda Vekemans - Gedicht voor volwassenen

Zijn leven leek niet meer

dan een rimpeling

De armen slap en gelaten

binnen de lijnen van het lijf gelegd

Zijn lichaam licht in wit

en dun in doek geslonken

Het bleke vlees diep gekerfd

Zijn leven leek nu geheel

in de halve bolster van het graf

afgelegd en opgeborgen

IN EEN NOTENDOP

Auteur: Herlinda Vekemans - Gedicht voor jongeren

Dood ligt hij hier voor je

dun en slap als een vod

uitgeleefd en afgeschreven

Hij was geen koning

en geen tovenaar

toch bleef hij niet

in de donkere grot van het graf

hij vond de weg naar wie hem zocht

zo ligt hij meer dan 2000 jaar later

hier en nu ook weer voor jou

steendood en toch weer niet

MEVROUW

Auteur: Paul Bogaert - Gedicht voor jongeren

Mevrouw, is dat uw zoon?

Mevrouw?

Hij was sterk en slim en altijd

goedgezind. We zullen onderzoeken hoe

dit is kunnen gebeuren.

Mevrouw, herkent u iets? Is dat zijn kin?

Die knie misschien? Hij was hier

graag gezien door iedereen.

En helaas nu overleden.

Is het uw broer, mevrouw? Uw man? Dat daar

zijn zijn spulletjes, neem die zeker

mee naar huis. We zullen onderzoeken hoe

dit in de toekomst kan worden vermeden.

Dat kan ik u beloven.

Mevrouw?

Ze kan het niet geloven.

KLAARLICHTE DAG

Auteur: Paul Bogaert - Gedicht voor volwassenen

Niemand gaf mij hoop. Maar ik bleef

hopen tegen beter weten in.

Ik had nog zoveel valse hoop.

Tot nu. Mijn lieveling.

In akelig licht moet ik dit

gadeslaan. Maar ook in de nachtstand

krijg ik dit beeld van jou

niet weg. Mijn lieveling.

Dit vlot vaart nergens heen. In deze vreselijke

nabijheid is het

dat ik nabestaande word

en blijf. Mijn lieveling.

OMGEVEN

Auteur: Herlinda Vekemans - Gedicht voor volwassenen

De lucht opende de armen

alleen voor vogels en wolken

Er was geen afgrond

de bodem wist van geen wijken

De rivier bleef koud en stom

De zee wilde niemand zien

Er was geen

Er wilde niets

Er waren alleen de kinderen

SCHUILPLAATS

Auteur: Paul Bogaert - Gedicht voor jongeren

Mama, hij zal wel komen, hoor.

Je mag nu trager ademen. Hij kent alle wegen

hiernaartoe. Hij is nooit bang

voor de donder geweest.

Mama, ‘ocharme’, wat wil dat zeggen?

En wat betekent ‘uitzichtloos’?

Zijn het de mensen, mama, wil je niet

dat de mensen ons zien, jou zien huilen?

Misschien kwam hij iets gevaarlijks tegen.

Ik denk een put. Een tegenslag.

Ik denk dat ik hem ergens hoor schuilen.

EEN PAARD ALS IK

Auteur: Lieve Desmet – Gedicht voor jongeren

voor wie als een paard als ik

het slechte lotje heeft getrokken

voor wie geen weide kent geen geur van stro

geen dagje chillen met wat havervlokken

voor wie als een paard als ik

de kuil in moet, in het gareel door smalle gangen

voor wie steeds de klok op nacht en altijd bang

voor de kar van anderen wordt gespannen

voor wie als ik het grauwvuur heeft doorstaan

en voor wie achterblijft en op de blaren moet zitten

blijf ik de paria van de schone kunsten

in dit museum staan

zolang nog iemand als een paard als ik

OUD MIJNPAARD

Auteur: Lieve Desmet – Gedicht voor volwassenen

zie mij klein en kreupel staan

staar naar mijn versteende ogen

dring binnen in mijn droeve kop

aai me maar vergis je niet

de as van de kompanen brandt nog in mijn vacht

in mijn ontvleesde schouder lees je al hun namen

ik ben geen urne maar een sprekend graf

het smeult onder mijn manen

vergis je niet ik trek je gekooid door de schacht

schuif het zwart voor je ogen

jij delft het erts van vaders, zonen

ik ben het die jou ment

ZEGEN

Auteur: Lieve Desmet – Gedicht voor volwassenen

om je naakte lichaam uit mijn slijk te trekken

uit de knoop die ik om je hals heb gelegd

tors ik je en bezwijk

nu aarde je warmte steelt

kan ik ons niet meer staande houden

oh zacht vel dat ik bestreed

ik wil je ontbloot

mijn rib lenen, jouw geslacht erkennen

mijn gespannen dijen ruilen voor een schoot

hoor nog mijn laatste woord

je bent uit mij geboren

VADER

Auteur: Lieve Desmet – Gedicht voor jongeren

laat mijn jongenslichaam los

de zoon door jouw hand geschoren is niet meer

ik sleep het mes, verdween

de baard nog in de keel

ik moest buiten je bereik je maat breken

uit lijfsbehoud een lucifer aanstrijken

met de vonken van mijn hart

vader, houd een jas gereed

verzacht je greep

en kijk - door de scheuren in mijn broek

zie je me op eigen benen staan

BALZAC

Auteur: Peter Mangel Schots - Gedicht voor volwassenen

U vroeg me een dode.

Ik geef u een eeuwige.

U vroeg me een lijf naar de mode.

Ik geef u een tempel die scheefzakt

in kwabbige grondlagen, uitdijend middenrif,

keel vol brokken. Geen kleermaker, dokter
of minnaar ziet lichamen naakter dan ik.

U vroeg me een man die leeft in zijn hoofd.

Ik geef u een vent die de mouwen opstroopt,

zijn handen bespuwt en labeurt.

U vroeg me een monstre sacré.

Ik geef u een monnik, een playboy, een heer

en een slaaf, een ranzig bezwete estheet.

U vroeg me een schrijver.

Ik geef u een vechter, een strijder,

een bokser in zijn cape onderweg naar de ring.

DRIELING

Auteur: Peter Mangel Schots - Gedicht voor jongeren

wij zijn de drielingzussen
Lotte, Lente en Linde
bijna niemand kan tussen
ons verschillen vinden

alleen mama en papa
kennen ons uit elkaar
ze hebben daarvoor een trucje
en dat vinden wij wat raar

want we dragen alle drie
altijd dezelfde kleren
en we doen ook alle drie
hetzelfde met ons haar

nu wilden we het hen
echt eens moeilijk maken
en haalden uit de kleerkast
drie grote beddenlakens

we kropen in de lakens
en bogen dan ons hoofd
dat ze ons zo onderscheiden konden
hadden we nooit geloofd

maar al meteen zei mama
links staat Lotte, rechts staat Linde
en papa voegde eraan toe:
‘t is makkelijk, Lente in het midden

we vroegen hen hoe dat ze
dat nu eigenlijk konden zien
maar ze zeiden ons al lachend:
dat vertellen we lekker niet.

KLAAGVROUWEN

Auteur: Peter Mangel Schots - Gedicht voor volwassenen

Bij het graf waarrond wij ons begeven
staan de vrouwen die het van mij overnemen.
 

Ze rijzen op uit melk en as
en als ze aan hun borsten raken hoor ik
hun nagels breken. Geen geluid

is luid genoeg. Hun jammeren
klinkt afgemeten wreed. Voor de vorm
wordt Kleenex opgediept, volgens de regels

van de rouw mascara georkestreerd.

Het maakt hen transparant om dit te doen:

zich bekommeren om mijn leegte,

invullen wat ik ontduiken wil, de woorden

die ik niet kan spreken op hun borst in duigen slaan,

het moment van stilte kiezen

waarop alleen nog vogels kraaien en touwen schuren

tussen hout en grond.

Minuscule puzzelstukjes aarde leggen zij

weer op hun plaats.

BURGERS VAN CALAIS

Auteur: Peter Mangel Schots - Gedicht voor volwassenen

Laten we gaan. Deze ochtend
zal geen avond kennen. We hebben de overgave

rond onze nek gehangen, onze schoenen aan de honden

gelaten. We zijn niet dapper,

niet groots, niet zelfverzekerd, niet één

als een ordeloze vlucht meeuwen boven Calais.

Zie Eustache, de eerste die ons vuur inblies,

hoe de gulzige grond al aan zijn polsen trekt.

Maar hij gaat. Zie Jean, die de sleutels van de stad

draagt als zijn eerstgeborene. Zie Andrieu, hoe plotse

wanhoop hem met windkracht tien doet krommen

als een populier. En Jacques, kordaat, de eerste

stappen zet en niet meer denkt.

We gaan. De zomerzon vordert
ons blootshoofds op. Bazuinen. In onze mantels
schuilen duizend burgers. Maar wij zullen volstaan 

als vreemd fruit dat in de bomen hangt,

als zaden in het zand om de stad opnieuw te voeden

met hun oogst. Wij volstaan.