“Ik ging met David in gesprek over motivatie, routine en inspiratie. Hij is al tien jaar lang aan het bodybuilden, en nam in 2019 deel aan de HEROES CUP, een landelijke bodybuildingwedstrijd. Tegen mijn verwachting in merkte ik dat hij, net als ik, meer geeft om het proces dan het eindresultaat. Hij werkt aan zijn lichaam net zoals een beeldhouwer aan een sculptuur werkt, maar dan wel een sculptuur die nooit afgeraakt. Het gaat hem niet om een mooi eindresultaat, maar om het constant verleggen van zijn grenzen. Dat vergt een ijzeren discipline en een constante toewijding. Hij doet dat niet alleen, maar binnen de context van een hechte groep atleten. Zij trainen hem, en hij traint op zijn beurt hen.”
“Hier vond ik gelijkenissen tussen Davids vakgebied en mijn kunstenaarschap: de omgeving speelt een belangrijke en vormende rol. We delen ook een praktijk die constante toewijding vergt, en altijd in beweging is. En bovendien: in mijn installaties overweegt ook het procesmatig en onderzoekend karakter op het tonen van een af resultaat.”
“Ik heb David uitgenodigd om zijn work-out te tonen in mijn installatie. In een museale context, waar zijn training verandert in een beeldhouwpraktijk. Maakt dat van hem een levende sculptuur? Wie is er in dat geval de kunstenaar? En wat betekent het voor het werk als ik ervoor kies om me als Team David Flawinne te presenteren?”
Dubbel zoveel tijd
“Deze residentie is voor mij van grote waarde omdat ze me drie dingen schenkt: tijd, concentratie en het netwerk van het instituut. Het voelde alsof ik dubbel zoveel tijd had, omdat er geen afleidingen waren. Geen bijbaantjes, geen dagelijkse besognes... Daardoor kon ik me volledig concentreren op het werk. De ruimte is ook geweldig: ik heb nog nooit zo’n groot atelier gehad. Dat betekent dat je de installatie op de juiste schaal kan opbouwen en er in detail op kan werken.”
“Voor mij is het belangrijk dat ik actief bezig kan zijn met de context. In dit geval was dat de ruimte waar de installatie komt: het museum en zijn team, maar ook Cas-co, de plek waar de installatie ontwikkeld werd. Valerie Verhack van M kent mijn werk bijvoorbeeld goed. We hebben elkaar twee jaar geleden al ontmoet, en ze heeft ook mijn afstudeerwerk gezien. Ik heb nooit het gevoel dat ik mijn werk alleen maak. Ik betrek mijn beste vrienden bij het proces en ik hou de context en mijn omgeving in gedachten. Het is altijd mét. Mét andere mensen, mét de plek”
“M heeft al met veel getalenteerde kunstenaars samengewerkt, die een absolute inspiratiebron voor mij zijn. Toen ik net naar België verhuisd was, zag ik bijvoorbeeld de videowerken ‘Hommage à…I’, ‘Hommage à…II’, ‘Hommage à…III’ en Hommage à…IV’ van Lili Dujourie voor het eerst in M Leuven. Dat heeft een enorme indruk op me gemaakt. Dat dezelfde curatoren nu mij hebben geprogrammeerd, maakt me heel blij.”
