Richard Long exposeert in M
Richard Long over zijn tentoonstelling in M
Je hebt je tentoonstelling opgebouwd rond het thema van de Big Bang. Kende je het werk van Lemaître, de grondlegger van die theorie?
“Toen ik nog een jonge kunstenaar was, heb ik ‘The ABC of Relativity’ van Bertrand Russell gelezen. Dat deed een wereld voor me opengaan. Ik denk dat Lemaître Einstein kende als vriend en collega. Toen ik aan Princeton was om de monumentale sculptuur Slate Oasis te maken, heb ik daar het kantoor van Einstein bezocht.”
“Paul Dirac bedacht zeer elegante vergelijkingen om kwantummechanica te beschrijven. Tot mijn grote verbazing heb ik onlangs ontdekt dat hij afkomstig is uit mijn thuisstad Bristol, en dat we er naar dezelfde school zijn gegaan. En hij is getrouwd in de kerk waar wij onze scoutsoptochten hielden. Zoveel verbanden…”
De oerknaltheorie houdt in dat het universum constant evolueert en dat alles erin ooit dicht met elkaar verbonden was. Hoe sluit dat aan bij jouw benadering van ruimte en tijd?
“Ruimte en tijd zijn altijd belangrijke onderwerpen geweest in mijn werk, zeker als walking artist. Ook onze wereld verandert voortdurend, maar op een kleinere schaal. Mij interesseren al die verschillende schalen: de geologische tijdsschaal van bergen vergeleken met het leven van een vlinder. Ik heb sculpturen gemaakt waarin ik stenen gebruikte als metafoor voor kwantumdeeltjes In M zal je het Entropy Stones kunnen zien. Een expansiewerk: een compacte hoop stenen, die ik over een lange afstand meenam en één voor één weer uitstrooide.”
Je gaat voor de tentoonstelling een nieuw mud work maken op de muren van het museum. Weet je al welke vorm dat zal aannemen?
“Ik weet dat ik er twee ga maken, een cirkel en een lijn. En ik weet ook al hoe ik ze ga maken: random, snel, met mijn rechterhand. Ik ben geïnteresseerd in de kracht en de schoonheid van het hele beeld, maar ook in de ‘kosmische’ variatie van de details op microschaal: de spatten en de niet-herhalende patronen. Een mud work toont de natuur van water en zwaartekracht.”
Wat hoop je dat bezoekers zullen ervaren op je tentoonstelling?
“Ik hoop dat ze zullen houden van wat ze zien. Dat ze een goede beleving hebben van beelden en materialen en ideeën en plaatsen, dichtbij zowel als veraf.”
Veel van je werken worden een onderdeel van het landschap en veranderen met het landschap. Een voorbijganger merkt misschien niet eens dat ze er zijn. Maar de fotowerken die je ervan maakt veranderen niet. Mensen komen speciaal naar het museum om ze te bekijken. Zit er voor jou een hiërarchie in die twee aspecten van je kunst?
“Ik hou van het idee dat ik mijn kunst op veel verschillende manieren in de wereld kan brengen. De sculpturen en de mud works voeden de zintuigen, de teksten en fotowerken voeden de verbeelding. Er is geen hiërarchie. Een deel van mijn werk is publiek – je vindt het in museums of boeken. Een ander deel is bijna onmerkbaar, of erg afgelegen of niet-permanent – in bergen of in de woestijn. Al die vormen zijn complementair. Ze weerspiegelen de variatie in mijn kunst, sommige van de keuzes die ik gemaakt heb, en de beperkingen en voordelen die ik in mijn leven ervaren heb.”
Richard Long, van 22.10.21 tot 20.03.22 in M.