Binnenkijken bij een M-cenas: de collectie van Hilde en Erik

Image
M-cenaskoppel
© Eline Willaert voor M Leuven

BINNENKIJKEN BIJ EEN M-CENAS

DE COLLECTIE VAN HILDE EN ERIK

Kunst is het eerste wat je opvalt als je over de vloer komt bij Hilde Vervloet en Erik Boone. In de zithoek, de eethoek, de gang, zelfs buiten in de tuin staan en hangen werken. De voorbije jaren hebben Hilde en Erik met veel liefde een mooie collectie opgebouwd. Een portret van twee kunstliefhebbers, die niet toevallig ook M-cenas zijn.

Image
M-cenaskoppel
© Eline Willaert voor M Leuven

Coup de foudre

Waar komt jullie interesse in kunst vandaan?

Erik: “Dat is langzaam gegroeid. Vooral Hilde is altijd al door kunst geboeid geweest, alleen hadden we er vroeger weinig tijd voor. We hadden het allebei druk met het gezin en het werk – ik ben zelfstandig bankier, Hilde was tot voor kort hoofd van een talenschool in Brussel.”

 

“We wilden altijd al kunst aan onze muren. Een jaar of tien geleden hebben we ons daarom aange­sloten bij ‘Kunst in huis’, een uitleensysteem voor kunst. Daar zaten interessante dingen tussen, maar ’t was nooit honderd procent onze goesting. Na verloop van tijd zijn we daarom kunst gaan kopen.”

 

Hilde: “Onze voorkeur gaat naar figuratieve werken – conceptuele kunst ligt ons wat minder. We kopen meestal in galeries, in het Leuvense of elders. Als we in het buitenland zijn, springen we altijd wel een galerie binnen.”

 

Erik: “Als we een werk kopen, moeten we er allebei een wauw-gevoel bij hebben – het moet een coup de foudre zijn. En als ik niet meteen overtuigd ben, haalt Hilde me wel over de streep (lacht).”

 

“Onze eerste aankoop hebben we gedaan op de beeldentriënnale van de IJzerenberg in Herent. Daar zagen we ‘The Visionary’, een beeld van Lieven d’Haese. Het stelt een ziener voor die een glazen bol in zijn uitgestrekte armen houdt. Dat vonden we allebei prachtig, en we hebben dan beslist om het te kopen – in 2012 was dat. De kinderen vonden het eerst maar niks: ‘Dat ga je toch niet in huis zetten zeker!’ Maar intussen staan ze er helemaal achter. Een van onze dochters heeft zelfs een werkje over Lieven d’Haese gemaakt voor de les esthetica.”

 

“Via de galeries komen we soms met de kun­stenaars zelf in contact, en dat is altijd inspirerend. Achter ieder kunstwerk zit een verhaal, en zo horen we die verhalen uit eerste hand. En als je een werk koopt, voel je ook dat de kunstenaar dat appreci­eert. Daar zit natuurlijk een economisch kantje aan, maar het is ook gewoon fijn dat iemand waardeert wat je gemaakt hebt.”

 

Hilde: “In de eethoek hebben we zo’n werk met een verhaal: ‘Begegnung’, van de Duitse beeldhouwer Franz Josef Vanck. Hij is vertrokken van een blauwe steen die tijdens de bewerking bij de steenhouwer in tweeën gebroken was. Com­mercieel heeft zo’n steen dan geen waarde meer, maar Vanck heeft er een prachtige compositie mee gemaakt, met ijle bronzen figuren tussen de breuklijnen. Hij is het werk hier persoonlijk komen installeren: hij vond het belangrijk dat het op de juiste manier in de muur bevestigd werd, met de correcte afstand tussen de twee delen, en dat wilde hij niet aan iemand anders overlaten.”

 

“Kijk, dit is onze laatste aankoop: ‘Sibyl II’, een wandtapijt van Stephanie Baechler, een Zwitserse kunstenares. Het is gemaakt van diverse soorten textiel, en textiel is in zekere zin ook het thema van het werk. Het verbeeldt het verhaal van de schik­godinnen: in de antieke mythologie spinnen die je levensdraad en knippen ze die aan het eind ook weer door. We hebben ook nog een ander, kleiner werk van Baechler, ‘Bronzamic I, II, III’. Daarvoor heeft ze van drie stukken stof een mal gemaakt en die vervolgens in brons gegoten. Het resultaat ziet eruit als textiel, maar het is dus metaal. Zeer intrigerend.”

Image
© Eline Willaert voor M Leuven

Body talk

Hilde: “Als ik één favoriet zou moeten kiezen, dan is het ‘She’s not a modern type’ – een werk van Anton Cotteleer, een Belgische kunstenaar. Het is een bronzen beeldje waarin je een naakte vrouw zou kunnen herkennen; haar onderlichaam is geverfd in een soort huidkleur. Het sprak me meteen aan toen ik het zag, en dat doet het nog steeds. Als er hier ooit brand uitbreekt, zou ik eerst de kinderen, mijn man en de hond redden, en dan de Cotteleer (lacht).”

 

Erik: “Ik heb twee favorieten. ‘The Visionary’ – die ziener van Lieven d’Haese – en ‘Milles-feuilles’, een schilderij van Hadassah Emmerich. We hebben het gevonden in The Whitehouse Gallery in Lovenjoel. Daar komen we vaak en graag, en we hebben er al verschillende werken gekocht. Het hing daar meteen als je binnenkwam, en we raakten er maar niet voorbij, zo sterk vonden we het. De kinderen waren erbij, en zij waren ook meteen gecharmeerd. Het werk komt uit de tentoonstelling ‘Body Talk’ - als je goed kijkt, herken je er vrouwenborsten in. Vooral de kleuren zijn echt schitterend. Voor we het kochten, zijn we thuis wel even moeten gaan meten, want het is behoorlijk groot. Nu hangt het prominent in de zitkamer, zodat we het elke dag zien. In de gang hangt trouwens nog een ander werk van Hadassah Emmerich.”

Image
© Eline Willaert voor M Leuven