Tien 'proefkonijnen' cureren in M

“Als je ‘Lot en zijn dochters’ ziet, denk je eerst: een onschuldig tafereel. Tot je het verhaal hoort dat erachter zit. Lot is een figuur uit de Bijbel. Hij moet uit de stad Sodom vluchten, samen met zijn twee ongehuwde dochters. Die besluiten hun vader dronken te voeren – let op het glas wijn in zijn hand – en te verleiden, en hij verwekt bij hen allebei een zoon. Een bizarre wending, in onze ogen: je denkt onwillekeurig aan #MeToo-verhalen. Een medewerkster van M, Anne, heeft ons dan wat meer achtergrondinformatie gegeven: die twee zoontjes zouden uitgroeien tot de stamvaders van twee volkeren, de Moabieten en de Ammonieten.”

“Wat mij vooral boeide, is hoe je kennis en je achtergrond bepalen hoe je een werk interpreteert. Wij kijken nu met onze #MeToo-bril, maar in de 18de eeuw lazen ze dit werk heel anders. En wie weet wat volgende generaties erin zullen zien.”

“De selectie gebeurde online, maar op het eind konden we ons favoriete werk voor het eerst live gaan bekijken in het depot. Heel speciaal, ik stond er echt met mijn neus bovenop. En toen de opstelling in M klaar was, zijn we daar samen naartoe gegaan – toen heb ik de andere negen proefkonijnen voor het eerst in levenden lijve gezien! Achteraf ben ik nog eens teruggegaan met vrienden.”

“Meedoen aan ‘De Tien’ was een bijzondere ervaring. Ik voel me nu meer verbonden met M, het heeft meer betekenis voor me gekregen. En ik volg ze nog meer op sociale media (lacht).”

“Een antependium is een doek dat over het altaar werd gehangen. Dit exemplaar komt uit het Sint-Pietersgasthuis in Leuven, een soort middeleeuws ziekenhuis. In die tijd werden zieken behandeld met planten en kruiden, en op het antependium zijn dan ook heel veel medicinale planten afgebeeld: viooltjes, vingerhoedskruid, akelei... Niet dat ik al die soorten herken, maar mensen in mijn omgeving zijn sterk bezig met natuurgeneeskunde en zo – dat was voor mij een aanknopingspunt. Aardbeien staan er ook op, al weet ik niet zeker tegen welke ziekte die precies gebruikt werden (lacht). En er zitten ook planten met een psychedelische werking tussen, papaver bijvoorbeeld. Intrigerend om te zien dat ze die in die tijd al gebruikten, ook al wisten ze er misschien niet het fijne van."

“Toen ik het werk voor het eerst in het echt zag, in het depot van M, was het kleiner dan ik gedacht had. Dat was wel een mooi moment – zolang je een werk alleen digitaal ziet, blijft er toch een afstand. In het depot werd die barrière doorbroken.”

“Het was ook heel tof om met z’n tienen een expo te mogen samenstellen. De sfeer was echt goed, na de tweede zoomsessie was het of ik allemaal nieuwe vrienden had met wie ik elke donderdagavond over kunst kon praten. En het was ook fijn om mekaar op het eind voor het eerst live te zien – konden we ook eens over iets anders babbelen (lacht). Dat was nog eens een barrière die doorbroken werd.”

“Ik woon in Antwerpen, dus vóór ‘De Tien’ kende ik M niet zo goed – ik was er één keer geweest met school. Ik zit in het laatste jaar humane wetenschappen, maar ik ben veel bezig met kunst: ik heb vroeger nog tekenschool gedaan, en nu volg ik een opleiding voor singer-songwriter. Ik ga ook heel graag naar musea, ’t is wat ik het liefste doe. Het Fotomuseum in Antwerpen is mijn favoriet, maar ik kom evengoed in Middelheim, het M HKA, musea in Brussel... En voortaan ga ik zeker ook volgen wat er in M te beleven is!”